Een paar jaar geleden reed ik ‘s morgen de parkeerplaats op bij een groot bedrijf – klaar om aan 12 high-end managers een tweedaagse ‘mind-blowing’ training te geven over creatiever en echt authentiek leiderschap. Oftewel, om de boel eens flink op te schudden. En natuurlijk had ik me heel secuur en goed voorbereid op deze twee dagen vol diepgang, creativiteit en great vibes.
En toen gebeurde er iets interessants.
Want toen ik mijn auto parkeerde en de achterbak opende kwam ik met een schok tot de ontdekking dat ik iets vergeten was. Niet zomaar iets, maar iets heel essentieels. Namelijk de rol met al mijn A0 visuals – die lag niet in de achterbak maar gewoon nog thuis, op de bank. Al mijn visuals – waarmee we de training opbouwen, doorlopen en uitwerken.
Deze visuals vormen de ruggengraat van mijn werk. Juist die visuals belichamen alles wat ik vertel over creativiteit en out-of-the-box leren werken. Maar niet die dag. En terugrijden naar Brabant was geen optie.
En dus zat er niets anders op dan diep adem te halen, het gewoon te benoemen en voluit te omarmen. Ik vertelde dat ik mijn visuals was vergeten en dat het betekende dat we deze twee dagen allemaal uit onze comfortzone zouden gaan. Dat deze training de meest actuele testcase zou gaan worden van alles wat ik die dagen zou verkondigen – perfectie loslaten en je creativiteit en intuïtie volledig omarmen.
En guess what.
Het werd mijn beste training ooit.
De training was niet “perfect”. Verre van dat.
Maar het kon niemand iets schelen.
Zelfs niet een klein beetje.
De training was super inspirerend. De reviews uitstekend en de vibes sky high. En na twee dagen baalden we allemaal dat de bubble voorbij was.
Niemand maakte zich druk om mijn ontbrekende visuals.
En waarom ik je dit vertel? Omdat dit is waar het echt over gaat met perfectionisme. Het is een monster, dat je volledig kan blokkeren. Maar het is ook een leugenaar. Die je probeert te overtuigen dat het niet goed genoeg is wat je doet. Dat het beter moet. Mooier. Gelikter, serieuzer en geslaagder. Maar trap er niet in.
Want perfectie is een spook. Het is een staat die je nooit kan bereiken.
Perfectie bestaat helemaal niet. Het is een fantoom dat je afleidt van waar het echt over gaat. Namelijk angst.
Angst – dat het niet goed genoeg is wat jij doet en wie jij bent.
Maar echt, niemand maakt zich zo druk om zichzelf als jijzelf. Niemand is zo hard naar zichzelf als jijzelf.
Dus laat die angst lekker voor wat het is. En lach.
Lach om jezelf.
Lach om de overdrijving.
Lach om hoe je jezelf opblaast.
Lach om de lucht die het geeft.
Mensen zijn er niet op uit jouw te tackelen. Ze voelen.
Ze voelen de intentie waarmee je werkt. Ze voelen je hart en je ziel, waarmee jij je inzet. Ze voelen je energie. En je kwetsbaarheid en je eerlijkheid. En ze voelen de moed, waarmee je alles wat je tegenkomt, tegemoet treedt. Dat is wat ze onthouden. Niet dat jij je rol visuals was vergeten. Of een spelfout maakte of niet 7 kilo lichter was op die video.
Zelfs wereldleiders zijn verre van perfect. Maar de aarde draait rustig door. De zon komt gewoon weer op, de vogels fluiten door en babies worden geboren. Nog steeds. Elke dag.
Hoe perfect of imperfect jij ook bent.
Life goes on en dat is maar goed ook. Want wij zijn een stuk minder belangrijk dan we onszelf wijsmaken.
Dus wat is het waar jij mee bezig bent?
> blijf je twijfelen om die blog eruit te gooien?
> denk je dat je nieuwsbrief niet inspirerend genoeg is?
> Of dat boek. Dat schilderij. Die fundraising of dat plan voor een schooltje in Bangladesh?
Het. Is. Goed.
Meer dan goed. Het is waarschijnlijk geweldig. Allang. En trouwens, denk je nou echt dat het nog beter wordt als je nog drie dagen blijft schaven, schuren, slijpen en wachten? Eerlijk?
Ik denk het niet. En jij stiekem ook niet. Dus gooi het eruit. Inclusief imperfecties en vergeetsels. Het maakt niet uit. Het doet er niet toe.
Stop met jezelf inhouden vanwege perfectionisme. Het bestaat niet. Het is een verzinsel van je ego. Een bestemming waar je nooit arriveert. Want jij bent er al.
Hier en helemaal okay.
Net als je werk. Dat boek, die mail en dat schilderij.
Juist met al die imperfecties, rauwheid en randjes.
Met butsjes, vlekken en gaten.
En met alles dat je vergeet.
..
Als je dat maar nooit vergeet ;-).
x Loeke